Mam wenę to piszę. Dla siebie.
***
Nadeszła sobota. W tym dniu cały Team of Espada miał wybrać
się na imprezę ekipy z przedstawienia końcowo rocznego. Ale przygotowania do
tej imprezy nie były zwyczajne. O nie, Szayel chciał, aby wszystko było
zaplanowane krok po kroku. Jego celem było znalezienie partnerki na bal
ostatnich klas.
***
***
- A więc mówisz, że w sobotę nie masz czasu – snifnęła Kat z
rozpaczy opierając się o tylną ścianę budynku szkolnego i zerkając smutno na
Ulquiorrę.
- Szayel bardzo nalegał, nie mogę zawieść mojego przyjaciela – odpowiedział Ulqu bez cienia emocji w głosie.
- Przecież wiem, że tobie to wisi. Musi być jakiś inny powód.
- Jest, ale ci nie powiem. Teraz muszę już iść, żegnaj – ukłonił się jej lekko i odszedł jakby do niczego nie doszło. Kat stała tam chwileczkę myśląc o tym, że naprawdę nie ma się z kim zadawać. Do końca roku szkolnego zostało trochę ponad miesiąc, a większość jej znajomych miała wielkie plany wakacyjne, po których przeprowadzali się w różne strony świata. Ci, którzy nie wyjeżdżają oddalają się od niej w inny sposób. Forever alone wakacje? A może pojedzie sobie sama w jakieś ładne miejsce i może kogoś tam pozna? Brzmiało to nawet ciekawie.
***
- Szayel bardzo nalegał, nie mogę zawieść mojego przyjaciela – odpowiedział Ulqu bez cienia emocji w głosie.
- Przecież wiem, że tobie to wisi. Musi być jakiś inny powód.
- Jest, ale ci nie powiem. Teraz muszę już iść, żegnaj – ukłonił się jej lekko i odszedł jakby do niczego nie doszło. Kat stała tam chwileczkę myśląc o tym, że naprawdę nie ma się z kim zadawać. Do końca roku szkolnego zostało trochę ponad miesiąc, a większość jej znajomych miała wielkie plany wakacyjne, po których przeprowadzali się w różne strony świata. Ci, którzy nie wyjeżdżają oddalają się od niej w inny sposób. Forever alone wakacje? A może pojedzie sobie sama w jakieś ładne miejsce i może kogoś tam pozna? Brzmiało to nawet ciekawie.
***
Szayel stał przed szafą i myślał, w co by się ubrać. Nie
podpytał Nnoita jakiego typu będzie to impreza. Rzucił się szybko na łóżko,
gdzie zostawił telefon i po chwili spróbował złapać oddech. Wpadając na pościel
uderzył się o coś twardego w splot słoneczny. Odkrył kołdrę i zobaczył pod nią
„ABC chemika” – jedną z najgrubszych i najtwardszych książek, jakie miał.
- Całe szczęście, że to nie trylogia „Mody na sukces”. Wtedy na pewno bym nie przeżył – powiedział do siebie z uśmiechem. Bo taki już był Szayel – taki optymista. Wow. Włosy takie różowe. Uszanowanko dla intelektu.
***
- Całe szczęście, że to nie trylogia „Mody na sukces”. Wtedy na pewno bym nie przeżył – powiedział do siebie z uśmiechem. Bo taki już był Szayel – taki optymista. Wow. Włosy takie różowe. Uszanowanko dla intelektu.
***
Grimmjow po otrzymaniu informacji o imprezie natychmiast
pobiegł odnaleźć Sonę. Chciał się spytać, czemu nie chce iść z nim na imprezę.
Nie musiał długo szukać. Akurat siedziała na ławce ze wzrokiem utkwionym w
ekran telefonu.
- Sona! Muszę się o coś spytać – podbiegł do niej wcale niezdyszany. Dziewczyna spojrzała na niego pytająco i z uśmiechem. – Czemu nie powiedziałaś, że idziesz na imprezę?
Sona zmarszczyła brwi nie wiedząc, o co chodzi, jednak po chwili chyba się domyśliła, o co może mu chodzić.
- Znaczy, nie, że nie powiedziałaś tylko… poinformowałaś… - zaczął się tłumaczyć jak zwykle źle interpretując jej reakcję. Dziewczyna tylko uśmiechnęła się i zapisała szybko na telefonie odpowiedź.
„Jeśli mówisz o imprezie dla osób przygotowujących spektakl to dowiedziałam się dopiero godzinę temu, nie miałam jak Ci powiedzieć : )”
- Ah… Dobrze. To dobrze. Bo wiesz, ja też idę.
„Tak?”
- Nnoit nas bierze. Znaczy mnie i Szayela i Ulqa.
„Rozumiem. Miło mi będzie zobaczyć twoich przyjaciół w innym środowisku niż szkolne.”
- He. To fajnie. Okej, to ja idę, bo się umówiłem z Nnoitem na zakupy. Pa – pomachał jej i odszedł.
Sona też mu odmachała. Lubiła tego prostodusznego idiotę. Był taki nieporadny życiowo. Patrzyła jak znika za murowanym szkolnym płotem, gdy dosiadła się do niej Janna.
- Okej, już jestem – powiedziała poprawiając włosy spięte najwyżej jak się dało. – Widziałam, że rozmawiałaś z Grimmjowem. Coś szybko skończyliście.
„Pytał o imprezę dla ekipy z przedstawienia.”
- Ah. Rozumiem, że idziecie razem? – uśmiechnęła się znacząco. Sona przewróciła oczami.
„Nie. On idzie z przyjaciółmi.”
- A w czym to przeszkadza żebyście poszli razem? – dźgnęła ją w ramię wsuwką, którą po chwili zaczęła wpinać we włosy.
„Czemu ty ciągle wmawiasz sobie, że jesteśmy razem?”
- Bo tak to widać. Jeszcze powiedz, że on jest dla ciebie tylko kolegą.
„Tak jest. Jest miłym młodszym kolegą i tak zostanie. Nie jestem w stanie na niego spojrzeć inaczej.”
- Nie dasz mu nawet szansy? Chłopak tak się stara… - Janna lekko posmutniała. Nie miała w zwyczaju żyć czyimś życiem, ale historia miłosna w życiu przyjaciółki urozmaiciłaby jej kolejne miesiące.
„Nie. Chodźmy już.”
Sona wrzuciła telefon do torby i wstała. Janna po upięciu ostatniej spinki zrobiła to samo, po czym opuściły teren szkoły. Na szczęście nie zauważyły Grimma, który stał pod murem. Chciał się cofnąć i spytać o coś Sonę, ale usłyszał jak Janna mówiła o nim. Czyli to tak wygląda. Jest tylko kolegą. I pewnie najgłupszym kolegą, jakiego miała. O nie, pomyślał, tak nie może być. Tego dnia Grimmjow postanowił zmienić strategię.
***
LuXaCzEk35:
Hejeczka! Chcesz iść ze mną na imprezę dla ludzi z przedstawienia?!
Ciastko-Pułapka:
Skoro to dla ludzi z przedstawienia to po co bym miała iść?
LuXaCzEk35:
Bo możemy przyjść z kimś! No chooooodź :* :*
Ciastko-Pułapka:
Kiedy to jest?
LuXaCzEk35:
W tą sobotę. Będzie fajnie :* :*
Ciastko-Pułapka:
Nie mogę. Będę w domu wtedy.
LuXaCzEk35:
No weeeeź ;( Raz możesz zostać.
Ciastko-Pułapka:
Godzinowo jak to wygląda?
LuXaCzEk35:
Zaczyna się o 17 a kończy nie wiem, ale o 19 muszę wracać do domu.
Ciastko-Pułapka:
Na 2 godziny nie opłaca mi się.
LuXaCzEk35:
;( ;( ;(
***
PinkBicz:
Siema. Wpadam do ciebie w sobotę. Maraton Piątku 13. Pamiętasz?
Ciastko-Pułapka:
…
PinkBicz:
;>
Ciastko-Pułapka:
Dobra.
***
Ciastko-Pułapka:
Wybacz, ale mam inne plany na sobotę.
LuXaCzEk35:
Jakie!?
Ciastko-Pułapka:
Umówiłam się ze znajomą jakiś czas temu i właśnie mi o tym przypomniała.
LuXaCzEk35:
Ooooo.
LuXaCzEk35:
Ale
LuXaCzEk35:
Chwila
LuXaCzEk35:
UMÓWIŁAŚ SIĘ? NA RANDKĘ?????!!!!!!!!
Ciastko-Pułapka:
…nie. Na maraton Piątek 13.
LuXaCzEk35:
Czego?
Ciastko-Pułapka:
Taki horror.
LuXaCzEk35:
To straszne!
LuXaCzEk35:
Tak czy inaczej to oznacza, że wolisz ją niż mnie? ;( ;( ;(
Ciastko-Pułapka:
Nie wiem. Idę już. Cześć.
***
Cait wyłączyła szybko komputer. Właściwie to sama nie wiedziała czy woli Lux czy Vi. Właściwie to żadnej z nich nie wolała, ale perspektywa obejrzenia maratonu filmowego było lepsze niż dwie godziny na jakiejś imprezie. Bez względu na to z kim.
Cait po raz kolejny zrobiło się żal samej siebie.
***
Piątek. Do imprezy zostały dokładnie 24 godziny. Szayel odkręcił gorącą wodę, która grubym strumieniem zaczęła zajmować powierzchnię wanny. Relaksująca kąpiel i zabiegi upiększające zajmą ok. 4 godziny. Potem od razu do spania. 8 godzin snu dla urody, prysznic, pożywne śniadanie, poranny jogging przez Central Park, prasowanie stroju imprezowego, relaksująca kąpiel i uszykowanie się. To wszystko plus czas dojazdu da idealne wejście o 18.00. To idealny czas na wejście na imprezę. Nie za wcześnie, ale też przez rozkręceniem się przyjęcia. Bo przecież to zadanie należy tylko do niego.
***
W tym samym czasie Grimmjow postanowił spotkać się z Soną. Oboje nie potrzebowali tyle czasu co niektórzy na przygotowania do takiego tam przyjęcia. Chociaż właściwie przez to spotkanie Pantera czynił pewne przygotowania, również na imprezę. Dlatego zaprosił Sonę do jednej z najładniejszych kawiarenek jakie znał, „Pod Raciczką Lulu”, żeby ukazać jej tam swe wdzięki. Już po zajęciu miejsca chciał odebrać od niej płaszcz, ale pech chciał, że był czerwiec i nikt odzienia wierzchniego nie nosił. Odsunął jej za to krzesło i zaproponował kilka punktów z menu, które osobiście bardzo mu przypadły do gustu. Sona jednak nie miała ochoty na wołowinę, więc zamówiła tylko deser lodowy o śmiesznej nazwie i świeży sok pomarańczowy. Grimmjow natomiast zamówił taki sam deser wybierając tylko smak smerfowy (bo niebieskie), natomiast polewę chciał cytrynową. W ten sposób zrobił aluzję do włosów swej wybranki, która (aluzja, nie wybranka) była widoczna tylko dla niego. Niestety. Przez chwilę jedli w milczeniu. Sona wydawała się nieco zamyślona, więc Grimmjow nie chciał jej przeszkadzać, jednak po chwili odchrząknął lekko. Błękitne oczy wybranki objęły swym światłem jego osobę, po czym chłopak nachylił się nieco ku niej.
- Mój deser lodowy kogoś mi przypomina… - mruknął uwodzicielskim głosem a takim samym spojrzeniem zanurkował w jej oczach. Nie odrywając wzroku Sona chwyciła za telefon i odpisała. Niestety Grimmjow musiał przerwać kontakt wzrokowy i zerknąć na wyświetlacz.
„Chodzi Ci o to, że mamy włosy w kolorze smerfów?”
Grimmjow poczuł się zbity z tropu.
- E.. Nie, chodzi mi o ciebie.
„Ja mam włosy w kolorze smerfów?”
- Nie! Ale blisko! – Grimmjow tracił ‘uwodzicielski mode’.
„Mam włosy w kolorach Smerfetki?”
- Nie! Chociaż… Nie, nie o to mi chodziło.
„Więc o co?” – uśmiechnęła się lekko. Idiotyzm Grimma nie miał granic.
- Chodziło mi wszakże o twe włosy, lecz nie w nawiązaniu do smerfów, lecz ich słodyczy – powiedział jednym tchem poprawiając kilka razy trudniejsze wyrazy.
Sona roześmiała się tak, że gdyby miała głos, z pewnością zwróciłaby na siebie uwagę całej kawiarenki. Musiałaby przedstawić Grimmjowa Jannie – wtedy koleżanka zrozumiałaby czym.. no dobra, kim jest ten uroczy młodszy kolega Sony.
A Grimmjow znowu nie wiedział o co chodzi i co jest nie tak, ale winę zrzucił na siebie. Jednak stwierdził, że na pewno nie obraził tym jej, lecz pogrążył siebie. Dlatego nie odezwał się już ani słowem. W milczeniu skończyli desery. Sona co chwilkę zerkała rozbawiona na ponurą twarz kolegi. Zaczęła pić sok przez zakręconą kilkakrotnie słomkę. Wzrok Grimma, utkwiony dotychczas w miseczce z lodami, powędrował z pustego naczynia na jej napój. A potem na słomkę. A za słomką zobaczył coś, czego nigdy wcześniej jego mózg nie zarejestrował. Coś, co każdy inny od razu zauważał w Sonie na odległość i co on w innych osobnikach płci pięknej zauważał na początku. A w tym przypadku jego mózg i oczy uknuli jakiś spisek. Tak czy inaczej, patrzył się teraz w miejsce, w którym kończyła się bluzeczka Sony. I powyżej. I poniżej. I patrzył tak szeroko otwartymi oczami, z uniesionymi wysoko swoimi małymi brewkami, a jego buzia otworzyła się nieprzyzwoicie.
Sona zauważyła, że coś jest nie tak, jednak nawet w snach nie podejrzewałaby Grimmjowa o to, że dopiero teraz zauważył jej biust. A raczej jego wielkość. Przestała pić soczek i spojrzała się na niego zaniepokojona.
„Wszystko w porządku?” – podtknęła mu telefon przed oczy. Dopiero po chwili Grimm się odwiesił.
- E… A… - spojrzał na wyświetlacz. – Ta-ak. Dobrze. Jest. Chyba.
Dalej był w szoku.
Sona poszła do łazienki, a on w tym czasie zapłacił rachunek i wysłał do swoich przyjaciół SMSa o treści „CZEMU MI NIE POWIEDZIELIŚCIE, ŻE ONA MA TAKIE WIELKIE CYCKI!?”.
Natychmiast otrzymał odpowiedzi.
Nnoit-pedał: LOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOL. JAKI DEBIL.
Ulqu: Miałem wrażenie, że nie masz wady wzroku.
Szayel-pedał: W tej chwili jestem zajęty. Odpiszę najszybciej jak będę mógł. Pozdrawiam, Szayel Aporro Granz. [Wiadomość wysłana automatycznie]
Wściekły na kumpli odłożył telefon. W międzyczasie jego mózg zarejestrował, że Sona zostawiła na stole telefon i chyba przyszła do niej wiadomość. Ciekawy Grimmjoffek sięgnął po aparat i zobaczył od kogo to. Nie miał zamiaru czytać wiadomości, nie jest przecież jakimś chamem, ale zainteresował go nadawca SMSa. Bo był on nim sam. Otworzył SMSa.
„CZEMU MI NIE POWIEDZIELIŚCIE, ŻE ONA MA TAKIE WIELKIE CYCKI!?”
Prawie dostał zawału, po czym usunął jak najszybciej wiadomość i odłożył telefon. Przez przypadek musiał zaznaczyć więcej odbiorców tego SMSa niż planował. Szkoda tylko, że Grimjoffek nie sprawdził do ilu osób wysłał tą wiadomość. Bo oprócz Sony na liście nadawców znajdowała się też… jego mama. Chociaż może to i dobrze. Mniej stresu do czasu, aż nie wróci do domu.
***
Od: Grimmjow J.: Szajel jest problem wejdz na kompoter to ci napisze
***
DrSzaySzay:
Tak?
GrimmjowJ1995US:
dostałem szlaban
DrSzaySzay:
Jaki szlaban?
GrimmjowJ1995US:
nie moge iść na impreze
DrSzaySzay:
Dlaczego?
GrimmjowJ1995US:
wysłałem mamie tego smsa co wam
DrSzaySzay:
Rozumiem. Następnym razem uważaj bardziej. Muszę iść spać. Dobranoc.
GrimmjowJ1995US:
dobranoc
***
GrimmjowJ1995US:
noit dostałem szlaban i nie mogę iść na impreze
SantaTeresa:
LOL
SantaTeresa:
ZA CO?
GrimmjowJ1995US:
wysłałem mamie tego smsa co wam
SantaTeresa:
LOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOL
***
Od: Grimmjow:
ulku nie idę na impreze mam szlaban bo wysłałem mamie smsa tego co wam a noit tylko się ze mnie śmieje :(
Do: Grimmjow:
Przyjde do ciebie wiec jutro. Nie mam zamiaru isc na jakas impreze.
Od: Grimmjow:
eh prawdziwy przyjaciel Ulqu dzieki kupie popcorn
***
Czyli został uratowany. Chociaż właściwie i tak mu wszystko obojętne. Tak czy inaczej Grimmjow miał jedną rzecz, której nie miał Ulqu, a którą chciał mieć: telewizor. To była jedna z tych rzeczy, które sprawiały, że nie musiał myśleć o niczym, mógł wyłączyć się całkowicie.
***
Czy Szayel dotrze na imprezę? Czy Grimmjow pokona wszelkie przeciwności i zdobędzie serce Sony? Czy Nnoitra wygra los na loterii?
Tego dowiecie się nigdy!
- Sona! Muszę się o coś spytać – podbiegł do niej wcale niezdyszany. Dziewczyna spojrzała na niego pytająco i z uśmiechem. – Czemu nie powiedziałaś, że idziesz na imprezę?
Sona zmarszczyła brwi nie wiedząc, o co chodzi, jednak po chwili chyba się domyśliła, o co może mu chodzić.
- Znaczy, nie, że nie powiedziałaś tylko… poinformowałaś… - zaczął się tłumaczyć jak zwykle źle interpretując jej reakcję. Dziewczyna tylko uśmiechnęła się i zapisała szybko na telefonie odpowiedź.
„Jeśli mówisz o imprezie dla osób przygotowujących spektakl to dowiedziałam się dopiero godzinę temu, nie miałam jak Ci powiedzieć : )”
- Ah… Dobrze. To dobrze. Bo wiesz, ja też idę.
„Tak?”
- Nnoit nas bierze. Znaczy mnie i Szayela i Ulqa.
„Rozumiem. Miło mi będzie zobaczyć twoich przyjaciół w innym środowisku niż szkolne.”
- He. To fajnie. Okej, to ja idę, bo się umówiłem z Nnoitem na zakupy. Pa – pomachał jej i odszedł.
Sona też mu odmachała. Lubiła tego prostodusznego idiotę. Był taki nieporadny życiowo. Patrzyła jak znika za murowanym szkolnym płotem, gdy dosiadła się do niej Janna.
- Okej, już jestem – powiedziała poprawiając włosy spięte najwyżej jak się dało. – Widziałam, że rozmawiałaś z Grimmjowem. Coś szybko skończyliście.
„Pytał o imprezę dla ekipy z przedstawienia.”
- Ah. Rozumiem, że idziecie razem? – uśmiechnęła się znacząco. Sona przewróciła oczami.
„Nie. On idzie z przyjaciółmi.”
- A w czym to przeszkadza żebyście poszli razem? – dźgnęła ją w ramię wsuwką, którą po chwili zaczęła wpinać we włosy.
„Czemu ty ciągle wmawiasz sobie, że jesteśmy razem?”
- Bo tak to widać. Jeszcze powiedz, że on jest dla ciebie tylko kolegą.
„Tak jest. Jest miłym młodszym kolegą i tak zostanie. Nie jestem w stanie na niego spojrzeć inaczej.”
- Nie dasz mu nawet szansy? Chłopak tak się stara… - Janna lekko posmutniała. Nie miała w zwyczaju żyć czyimś życiem, ale historia miłosna w życiu przyjaciółki urozmaiciłaby jej kolejne miesiące.
„Nie. Chodźmy już.”
Sona wrzuciła telefon do torby i wstała. Janna po upięciu ostatniej spinki zrobiła to samo, po czym opuściły teren szkoły. Na szczęście nie zauważyły Grimma, który stał pod murem. Chciał się cofnąć i spytać o coś Sonę, ale usłyszał jak Janna mówiła o nim. Czyli to tak wygląda. Jest tylko kolegą. I pewnie najgłupszym kolegą, jakiego miała. O nie, pomyślał, tak nie może być. Tego dnia Grimmjow postanowił zmienić strategię.
***
LuXaCzEk35:
Hejeczka! Chcesz iść ze mną na imprezę dla ludzi z przedstawienia?!
Ciastko-Pułapka:
Skoro to dla ludzi z przedstawienia to po co bym miała iść?
LuXaCzEk35:
Bo możemy przyjść z kimś! No chooooodź :* :*
Ciastko-Pułapka:
Kiedy to jest?
LuXaCzEk35:
W tą sobotę. Będzie fajnie :* :*
Ciastko-Pułapka:
Nie mogę. Będę w domu wtedy.
LuXaCzEk35:
No weeeeź ;( Raz możesz zostać.
Ciastko-Pułapka:
Godzinowo jak to wygląda?
LuXaCzEk35:
Zaczyna się o 17 a kończy nie wiem, ale o 19 muszę wracać do domu.
Ciastko-Pułapka:
Na 2 godziny nie opłaca mi się.
LuXaCzEk35:
;( ;( ;(
***
PinkBicz:
Siema. Wpadam do ciebie w sobotę. Maraton Piątku 13. Pamiętasz?
Ciastko-Pułapka:
…
PinkBicz:
;>
Ciastko-Pułapka:
Dobra.
***
Ciastko-Pułapka:
Wybacz, ale mam inne plany na sobotę.
LuXaCzEk35:
Jakie!?
Ciastko-Pułapka:
Umówiłam się ze znajomą jakiś czas temu i właśnie mi o tym przypomniała.
LuXaCzEk35:
Ooooo.
LuXaCzEk35:
Ale
LuXaCzEk35:
Chwila
LuXaCzEk35:
UMÓWIŁAŚ SIĘ? NA RANDKĘ?????!!!!!!!!
Ciastko-Pułapka:
…nie. Na maraton Piątek 13.
LuXaCzEk35:
Czego?
Ciastko-Pułapka:
Taki horror.
LuXaCzEk35:
To straszne!
LuXaCzEk35:
Tak czy inaczej to oznacza, że wolisz ją niż mnie? ;( ;( ;(
Ciastko-Pułapka:
Nie wiem. Idę już. Cześć.
***
Cait wyłączyła szybko komputer. Właściwie to sama nie wiedziała czy woli Lux czy Vi. Właściwie to żadnej z nich nie wolała, ale perspektywa obejrzenia maratonu filmowego było lepsze niż dwie godziny na jakiejś imprezie. Bez względu na to z kim.
Cait po raz kolejny zrobiło się żal samej siebie.
***
Piątek. Do imprezy zostały dokładnie 24 godziny. Szayel odkręcił gorącą wodę, która grubym strumieniem zaczęła zajmować powierzchnię wanny. Relaksująca kąpiel i zabiegi upiększające zajmą ok. 4 godziny. Potem od razu do spania. 8 godzin snu dla urody, prysznic, pożywne śniadanie, poranny jogging przez Central Park, prasowanie stroju imprezowego, relaksująca kąpiel i uszykowanie się. To wszystko plus czas dojazdu da idealne wejście o 18.00. To idealny czas na wejście na imprezę. Nie za wcześnie, ale też przez rozkręceniem się przyjęcia. Bo przecież to zadanie należy tylko do niego.
***
W tym samym czasie Grimmjow postanowił spotkać się z Soną. Oboje nie potrzebowali tyle czasu co niektórzy na przygotowania do takiego tam przyjęcia. Chociaż właściwie przez to spotkanie Pantera czynił pewne przygotowania, również na imprezę. Dlatego zaprosił Sonę do jednej z najładniejszych kawiarenek jakie znał, „Pod Raciczką Lulu”, żeby ukazać jej tam swe wdzięki. Już po zajęciu miejsca chciał odebrać od niej płaszcz, ale pech chciał, że był czerwiec i nikt odzienia wierzchniego nie nosił. Odsunął jej za to krzesło i zaproponował kilka punktów z menu, które osobiście bardzo mu przypadły do gustu. Sona jednak nie miała ochoty na wołowinę, więc zamówiła tylko deser lodowy o śmiesznej nazwie i świeży sok pomarańczowy. Grimmjow natomiast zamówił taki sam deser wybierając tylko smak smerfowy (bo niebieskie), natomiast polewę chciał cytrynową. W ten sposób zrobił aluzję do włosów swej wybranki, która (aluzja, nie wybranka) była widoczna tylko dla niego. Niestety. Przez chwilę jedli w milczeniu. Sona wydawała się nieco zamyślona, więc Grimmjow nie chciał jej przeszkadzać, jednak po chwili odchrząknął lekko. Błękitne oczy wybranki objęły swym światłem jego osobę, po czym chłopak nachylił się nieco ku niej.
- Mój deser lodowy kogoś mi przypomina… - mruknął uwodzicielskim głosem a takim samym spojrzeniem zanurkował w jej oczach. Nie odrywając wzroku Sona chwyciła za telefon i odpisała. Niestety Grimmjow musiał przerwać kontakt wzrokowy i zerknąć na wyświetlacz.
„Chodzi Ci o to, że mamy włosy w kolorze smerfów?”
Grimmjow poczuł się zbity z tropu.
- E.. Nie, chodzi mi o ciebie.
„Ja mam włosy w kolorze smerfów?”
- Nie! Ale blisko! – Grimmjow tracił ‘uwodzicielski mode’.
„Mam włosy w kolorach Smerfetki?”
- Nie! Chociaż… Nie, nie o to mi chodziło.
„Więc o co?” – uśmiechnęła się lekko. Idiotyzm Grimma nie miał granic.
- Chodziło mi wszakże o twe włosy, lecz nie w nawiązaniu do smerfów, lecz ich słodyczy – powiedział jednym tchem poprawiając kilka razy trudniejsze wyrazy.
Sona roześmiała się tak, że gdyby miała głos, z pewnością zwróciłaby na siebie uwagę całej kawiarenki. Musiałaby przedstawić Grimmjowa Jannie – wtedy koleżanka zrozumiałaby czym.. no dobra, kim jest ten uroczy młodszy kolega Sony.
A Grimmjow znowu nie wiedział o co chodzi i co jest nie tak, ale winę zrzucił na siebie. Jednak stwierdził, że na pewno nie obraził tym jej, lecz pogrążył siebie. Dlatego nie odezwał się już ani słowem. W milczeniu skończyli desery. Sona co chwilkę zerkała rozbawiona na ponurą twarz kolegi. Zaczęła pić sok przez zakręconą kilkakrotnie słomkę. Wzrok Grimma, utkwiony dotychczas w miseczce z lodami, powędrował z pustego naczynia na jej napój. A potem na słomkę. A za słomką zobaczył coś, czego nigdy wcześniej jego mózg nie zarejestrował. Coś, co każdy inny od razu zauważał w Sonie na odległość i co on w innych osobnikach płci pięknej zauważał na początku. A w tym przypadku jego mózg i oczy uknuli jakiś spisek. Tak czy inaczej, patrzył się teraz w miejsce, w którym kończyła się bluzeczka Sony. I powyżej. I poniżej. I patrzył tak szeroko otwartymi oczami, z uniesionymi wysoko swoimi małymi brewkami, a jego buzia otworzyła się nieprzyzwoicie.
Sona zauważyła, że coś jest nie tak, jednak nawet w snach nie podejrzewałaby Grimmjowa o to, że dopiero teraz zauważył jej biust. A raczej jego wielkość. Przestała pić soczek i spojrzała się na niego zaniepokojona.
„Wszystko w porządku?” – podtknęła mu telefon przed oczy. Dopiero po chwili Grimm się odwiesił.
- E… A… - spojrzał na wyświetlacz. – Ta-ak. Dobrze. Jest. Chyba.
Dalej był w szoku.
Sona poszła do łazienki, a on w tym czasie zapłacił rachunek i wysłał do swoich przyjaciół SMSa o treści „CZEMU MI NIE POWIEDZIELIŚCIE, ŻE ONA MA TAKIE WIELKIE CYCKI!?”.
Natychmiast otrzymał odpowiedzi.
Nnoit-pedał: LOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOL. JAKI DEBIL.
Ulqu: Miałem wrażenie, że nie masz wady wzroku.
Szayel-pedał: W tej chwili jestem zajęty. Odpiszę najszybciej jak będę mógł. Pozdrawiam, Szayel Aporro Granz. [Wiadomość wysłana automatycznie]
Wściekły na kumpli odłożył telefon. W międzyczasie jego mózg zarejestrował, że Sona zostawiła na stole telefon i chyba przyszła do niej wiadomość. Ciekawy Grimmjoffek sięgnął po aparat i zobaczył od kogo to. Nie miał zamiaru czytać wiadomości, nie jest przecież jakimś chamem, ale zainteresował go nadawca SMSa. Bo był on nim sam. Otworzył SMSa.
„CZEMU MI NIE POWIEDZIELIŚCIE, ŻE ONA MA TAKIE WIELKIE CYCKI!?”
Prawie dostał zawału, po czym usunął jak najszybciej wiadomość i odłożył telefon. Przez przypadek musiał zaznaczyć więcej odbiorców tego SMSa niż planował. Szkoda tylko, że Grimjoffek nie sprawdził do ilu osób wysłał tą wiadomość. Bo oprócz Sony na liście nadawców znajdowała się też… jego mama. Chociaż może to i dobrze. Mniej stresu do czasu, aż nie wróci do domu.
***
Od: Grimmjow J.: Szajel jest problem wejdz na kompoter to ci napisze
***
DrSzaySzay:
Tak?
GrimmjowJ1995US:
dostałem szlaban
DrSzaySzay:
Jaki szlaban?
GrimmjowJ1995US:
nie moge iść na impreze
DrSzaySzay:
Dlaczego?
GrimmjowJ1995US:
wysłałem mamie tego smsa co wam
DrSzaySzay:
Rozumiem. Następnym razem uważaj bardziej. Muszę iść spać. Dobranoc.
GrimmjowJ1995US:
dobranoc
***
GrimmjowJ1995US:
noit dostałem szlaban i nie mogę iść na impreze
SantaTeresa:
LOL
SantaTeresa:
ZA CO?
GrimmjowJ1995US:
wysłałem mamie tego smsa co wam
SantaTeresa:
LOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOL
***
Od: Grimmjow:
ulku nie idę na impreze mam szlaban bo wysłałem mamie smsa tego co wam a noit tylko się ze mnie śmieje :(
Do: Grimmjow:
Przyjde do ciebie wiec jutro. Nie mam zamiaru isc na jakas impreze.
Od: Grimmjow:
eh prawdziwy przyjaciel Ulqu dzieki kupie popcorn
***
Czyli został uratowany. Chociaż właściwie i tak mu wszystko obojętne. Tak czy inaczej Grimmjow miał jedną rzecz, której nie miał Ulqu, a którą chciał mieć: telewizor. To była jedna z tych rzeczy, które sprawiały, że nie musiał myśleć o niczym, mógł wyłączyć się całkowicie.
***
Czy Szayel dotrze na imprezę? Czy Grimmjow pokona wszelkie przeciwności i zdobędzie serce Sony? Czy Nnoitra wygra los na loterii?
Tego dowiecie się nigdy!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz